Verslag van Astrid:
De marathon van Rotterdam, “de mooiste”. Na maanden van voorbereiding en training was het zover: 13 april stond ik aan de start. Darmen van slag, zenuwachtig. In het startvak besloten om bij iemand aan te haken, die iets langzamer zou lopen dan ik van plan was. Maar beter rustig aan, dan me zelf over de kop lopen. Er was maar 1 doel en dat was uitlopen en dat is gelukt. Ik liep als met al de eerste 37 kilometer best makkelijk, maar daarna was het helemaal op.
Maar ondanks dat, dankzij wilskracht, enorm motiverend en aanmoedigend publiek heb ik de laatste 5,2 kilometer volbracht. Zo blij met die prachtige medaille en ook trots dat het gelukt is.
Verslag van Hedwig:
Zondagochtend 10:15 uur. Hier sta ik dan. Ik probeer de spanning onder controle te houden door rustig adem te halen. Ik doe nog een paar laatste strekoefeningen en dan loeit de scheepstoeter over het parcours. We zijn gestart!
Op de Erasmusbrug kijk ik opzij over De Nieuwe Maas. Ik probeer mijn ritme te vinden tussen de honderden andere hardlopers. Na 18 km staat mijn familie langs de kant, wat heerlijk om ze hier te zien. Met een banaan en een koud flesje water ren ik verder. In de verte doemt de Erasmusbrug alweer op: de grote lus zit er bijna op. Ik geniet van de muziek, het enthousiasme langs de kant, en de cadans van mijn stappen op het asfalt. Dan passeer ik het 30 km punt. Een mentale mijlpaal. Verder dan dit heb ik niet getraind. Wat gaat er nu gebeuren? Om me heen zie ik steeds vaker mensen die gaan wandelen. Het wordt nu wel echt zwaar. De kilometers lijken steeds langer te worden.
40 km: Opzwepende muziek knalt uit de speakers bij een café. Nog een klein stukje! Dan zie ik verderop de finishboog verschijnen. Met het laatste restje energie dat ik nog in me heb, lukt het me om er een eindsprintje uit te persen.
I did it! De 25e editie van ‘De mooiste’. En ik was erbij!
